Όπως εξομολογήθηκε, «για μένα είναι μια αδιέξοδος τα ναρκωτικά. Ξεκινάμε κάνοντάς τα νομίζοντας ότι ξεφεύγουμε από κάτι, αλλά είναι ένας φαύλος κύκλος. Στην ουσία, δεν τελειώνει αυτό το πράγμα. Όσα χρόνια έκανα ναρκωτικά περνούσα φανταστικά, πέρασα και πολύ άσχημα και νόμιζα ότι κάπου θα πάει όλο αυτό. Δεν πήγε πουθενά. Κάποια στιγμή έφτασε σε αδιέξοδο».
Ξεκινάει γιατί θες την προσοχή, γιατί θες να μάθεις, γιατί ντρέπεσαι να πεις όχι… Στη δικιά μου ιστορία, εγώ ξεκίνησα γιατί είμαι πάρα πολύ περίεργη. Κυκλοφορούσα γενικά τη νύχτα τα βράδια από πολύ μικρή, οπότε βρέθηκα σε ανθρώπους που κάνουν ουσίες. Ξεκινάς από αυτό το αθώο μικρό τσιγαράκι και δεν μένεις ποτέ σε αυτό το αθώο μικρό τσιγαράκι. Στην αρχή είναι όλα φανταστικά… Μετά κάνεις κάτι άλλο. Είναι και το αλκοόλ…
Μετά ήρθε η κοκαΐνη στη ζωή μου, μετά το LSD, τα μανιτάρια, το έκσταση. Το τσιγάρο, από τα 13 που το ξεκίνησα μέχρι τα 25 ήταν μια καθημερινή συνήθεια. Από το πρωί μέχρι το βράδυ πίναμε πάρα πολλά τσιγάρα. Δεν μπορούσα να βγω χωρίς να έχω πάρει κόκα. Μετά υπήρχαν κάτι πάρτι έπαιρνες και χάπια. Τότε ένιωθα ότι κάτι έκανα, αλλά στην ουσία δεν έκανα τίποτα. Για να σωθείς πρέπει να κόψεις τι παρέες αυτές, αλλιώς δεν σώζεσαι”.
Η Μαρία Ελένη Λυκουρέζου συνέχισε λέγοντας: “Πίνεις κόκα νομίζεις ότι είσαι τοπ, μετά όμως… Παρόλα αυτά ξαναέκανα και ξαναέκανα. Όταν μετά από χρόνια συνειδητοποίησα ότι θέλω να φεύγω από την παρέα και να πηγαίνω σπίτι να κάνω χρήση κοκαΐνης μόνη μου, που αυτό δεν είναι φυσιολογικό, εκεί κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά. Αυτό ήταν το καμπανάκι που χτύπησε μέσα μου.
Άρχισα να μην κάνω κάθε μέρα και κάποια στιγμή, στις 18 Μαΐου 2003, ήμουν στον Πόρο για Σαββατοκύριακο και εκεί αποφάσισα ότι τελειώνω με αυτή την ιστορία. Ή το κάνεις ή δεν το κάνεις, δεν υπάρχει μέση λύση. Εξαφανίστηκα, έκλεισα το κινητό μου, ήμουν 25 χρονών, πήγα σε ένα εξοχικό σπίτι που είχα πάνω στη θάλασσα…
Έκοψα το κρέας, τη γλουτένη, τη ζάχαρη, ήθελα να κόψω κάθε τοξικό. Διάβαζα πάρα πολύ. Ξεκίνησα να κολυμπάω χειμώνα στη θάλασσα. Με έσωσε η φύση. Δεν ήταν εύκολο, δεν είχα κουράγια να σηκωθώ από το κρεβάτι, είχα αγοραφοβία.
Φέτος κλείνω 17 χρόνια καθαρή! Αυτά τα 17 χρόνια δεν μου ήταν εύκολο. Ξέρεις πόσες φορές έχω νιώσει χάλια”;
“Έχω δει πολύ αγαπημένους μου ανθρώπους με το αλκοόλ να μεταμορφώνονται. Δεν είναι τόσο αθώο το αλκοόλ.
Μου έλεγαν μην κάνεις τόση ποσότητα κόκα κι έλεγα μου αρέσει πάρα πολύ. Δεν άκουγα κανέναν. Για μένα πήγα από το σκοτάδι στο φως.
Έχω μείνει πάρα πολύ μόνη μου, εκεί στα 25 μου. Όταν άρχισα να γίνομαι καλύτερα άρχισαν να έρχονται πολλοί άνθρωποι. Με τους ανθρώπους, όσο προχωράς και καθαρίζεις, ό,τι είναι τοξικό πέφτει και αρχίζουν άνθρωποι που σε εξελίσσουν, που τους θαυμάζεις”, εξομολογήθηκε η Μαρία Ελένη Λυκουρέζου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου