Σήμερα, συνήθως διαλέγουμε απλά ένα όνομα που μας αρέσει, που μας θυμίζει κάτι ή έχει κάποια σημασία. Εκείνη την περίοδο ωστόσο, υπήρχε ένας πολύ πιο σύνθετος τρόπος επιλογής.
Σύμφωνα με τον Ξενοφώντα, τα ονόματα που προτιμούσαν οι αρχαίοι Έλληνες ήταν μικρά και αποτελούνταν από μία ή το πολύ δύο συλλαβές. Επίσης, έδιναν ιδιαίτερη σημασία στο νόημα του ονόματος και τίποτα φυσικά δεν δινόταν τυχαία. Το όνομα του σκύλου επηρέαζε και την ψυχολογία του ιδιοκτήτη, έτσι επέλεγαν ονόματα που εξέφραζαν κουράγιο, δύναμη, ταχύτητα, εμφάνιση και άλλες αξίες. Όσον αφορά το όνομα που επέλεξε ο Ξενοφώντας για το σκύλο του, αυτό ήταν ‘Ορμή’.
Από την άλλη, η Αταλάντη η διάσημη κυνηγός της ελληνικής μυθολογίας, ονόμασε το σκυλί της ‘Αύρα’. Άλλα αξιοσημείωτα ονόματα σκύλων της αρχαιότητας που γνωρίζουμε είναι τα Ορμητικός, Μεθέπων, Εγέρτης, Κόραξ, Μαρπσάς, Λάμπρος, Εύβολος και φυσικά ο πιστός σκύλος του Οδυσσέα, ο Άργος, ο οποίος πριν πεθάνει αναγνώρισε τον ιδιοκτήτη του που επέστρεψε στην Ιθάκη μετά την Οδύσσειά του.
Τη λίστα με τα ονόματα σκύλων της αρχαιότητας συμπλήρωσε στη συνέχεια και ο Πολυδεύκης ο οποίος ανέφερε άλλα δεκαπέντε, μεταξύ των οποίων και τα Λευκός, Μελανός, Άνθος, Θύελλα, Θηρευτής, Σκαφτιάς και Φύλακας.
Αυτό που είναι ακόμη πιο περίεργο, όμως, είναι όχι η επιλογή του ονόματος, αλλά του κατάλληλου κουταβιού μετά τη γέννα. Σύμφωνα με την ιστορικό και ειδική σε θέματα της αρχαίας Ελλάδας, Adrienne Mayor, υπάρχουν αναφορές που περιγράφουν μια άκρως ιδιαίτερη διαδικασία.
Για να διαλέξουν το πιο δυνατό κουτάβι, περικύκλωναν τα νεογέννητα με ένα σχοινί και του έβαζαν φωτιά. Στη συνέχεια, άφηναν την μητέρα να επιλέξει πρώτη το καλύτερο κουτάβι κι αυτό που θα έσωζε ήταν το αγαπημένο τους. Άλλα σημάδια που πρόσεχαν στα κυνηγόσκυλά τους ήταν τα μεγάλα και όρθια αυτιά, ο πλατύς θώρακας και τα δυνατά πόδια. Επίσης, το τρίχωμα του σκύλου τους θα έπρεπε να είναι λαμπερό και πυκνό.
το είδαμε oneman.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου