ΔΩΣΤΕ ΠΡΟΤΥΠΑ ΖΩΗΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Περπατώντας ανέμελα στην αρρωστημένη Θεσσαλονίκη αλγεινώς, λόγω της πανδημίας του Κορωνοϊού, την οποία εμφανέστατα την θεωρώ μία δοκιμασία που περνάμε όλοι μας, θέλοντας και μη, αμιγώς Θεολογικής πνευματικής φύσεως, καθώς ο Τριαδικός και Τρισυπόστατος Αδιαίρετος και Ομοούσιος Θεός της Αγάπης. Εν ολίγοις λόγω της προφανέστατης θεολογικής μας αποστασίας, δια της απομακρύνσεως μας της αγνοίας, εν μέρει μας δοκιμάζει περαιτέρω, ώστε να διακρίνει τις επιμέρους αντοχές μας των αντιδράσεων. Διότι όλα τα γεγονότα της τρέχουσας ζωής, από πίσω τους κρύβουν και την πνευματική τους θεολογική διάσταση, για όσους βέβαια αναγνωρίζουν επιλεκτικώς μονομερώς αμετροεπώς, εκτός από τα μάτια της τσέπης τους, εν αντιθέσει αλλά και τα μάτια της εσωτερικής ψυχής τους. Εν συνεχεία εις τον χώρο της Πανεπιστημιούπολης, διέκρινα την Προτομή του Ήρωα της ΕΟΚΑ 1955-59, για Ένωση της Κύπρου με την Μητέρα Πατρίδα Ελλάδα του αείμνηστου Κυριάκου Μάτση. Εν τω μεταξύ όταν την πλησίασα εγγύτερα, για να Τιμήσω την Προτομή του Ήρωα, καθώς πέριξ της ως είθισται, υπήρχαν οι γνωστές αναρχικές ακαθαρσίες του αριστερού χώρου. Εν προκειμένω αναρωτήθηκα ενδομύχως, όταν ένα Έθνος, εναργέστατα όπως το Ελληνικό, δεν γνωρίζει να σεβαστεί αναγνωρίζοντας τους σύγχρονους Ήρωες του, ως Πρότυπα Ζωής, των Μαρτύρων, τότε αυτός ο τόπος θέλοντας και μη, διέπετε και από πνευματική σκλαβιά κάκιστης νοημοσύνης. Ως εκ τούτου εν δυνάμει, από πού θα αντλήσει πνευματική δύναμη περαιτέρω, Εθνικής Υποστάσεως εν πολλοίς, ώστε να καταφέρει να αντιμετωπίσει τις αναρίθμητες δυσκολίες της ζωής, καθώς θα ορθώνονται επάνω του, ως κύματα στην τρικυμία της φουρτούνας, που λέγεται πρόσκαιρη και εφήμερη ζωή; Εν γένει ο ήρωας του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνος της ΕΟΚΑ Κυριάκος Μάτσης, εκ του διαχρονικού του γίγνεσθαι, θεωρείται κατ εμέ ένα σύγχρονο Απαγορευμένο Πρότυπο ζωής δια της φιλοπατρίας του. Παράλληλα σπούδαζε στην Θεσσαλονίκη Γεωπονική, από το έτος του 1946 έως το 1952 και εν γένει με τις Εθνικές του υπερβατικές ομιλίες, αναζωπύρωνε τις καρδιές από Εθνικό ξεσηκωμό δια του αναβρασμού, ώστε να πάλλονται, για να αντιληφθούνε περίτρανα οι υπόλοιποι συμφοιτητές του, όπου κάπου στην εσχατιά της Ελλάδας μας, υπάρχει και ένα σκλαβωμένο νησί που λέγεται Κύπρος, και περιμένει βοήθεια στο διάβα της, απελευθέρωσης από την μάνα Πατρίδα Ελλάδα.

Εν τάχει ο Ήρωας Κυριάκος Μάτσης θυσιάστηκε μέσα στο μπαρουτοκαπνισμένο κρησφύγετο του, εναργέστατα όπως και ο άλλος μας Ήρωας ο Υπαρχηγός της ΕΟΚΑ, ο Γρηγόρης Αυξεντίου τον Μάρτιο του 1957, στο Δίκωμο ως Τομεάρχης Κερύνειας, στις 19 Νοεμβρίου του 1958, καθώς αρνιούνταν πεισματικά να το εγκαταλείψει και να παραδοθεί στους αποικιοκράτες Εγγλέζους. Με αποτέλεσμα να τον κάψουν ζωντανό από έκρηξη χειροβομβίδας, όπως επίσης όταν πιάστηκε αιχμάλωτος πολέμου στο στρατόπεδο της Κοκκινοτριμυθιάς της Κύπρου, ο ίδιος ο στρατάρχης Τζων Χάρτιγκ τον επισκέφθηκε ώστε να τον δελεάσει, διότι γνώριζε πως ένα πολύ μορφωμένο στέλεχος της ΕΟΚΑ, τρομοκρατικής οργάνωσης για δαύτους, βρισκόταν στα χέρια τους. Τότε του έριξε-φανερώνοντας μπροστά του, μέσα στα σιδερόφρακτα κρατητήρια των φυλακών, ένα πουγκί με χρυσές λίρες λέγοντας του, πως όλα αυτά είναι δικά του, μόνο να του πει-φανερώνοντας το που βρίσκεται το αρχηγείο της ΕΟΚΑ με τον Διγενή. Η απάντηση δεν άργησε να έρθει, από τα εσώψυχα της Ελεύθερης και αδούλωτης ασυμβίβαστης αξιοπρεπής-ατρόμητης Ελληνικής ψυχής του, λέγοντας του, Στρατάρχη Τζον Χάρτιγκ, ου περί χρημάτων ο αγώνος ποιούμεθα αλλά περί αρετής, και του γύρισε περιφρονητικά την πλάτη πηγαίνοντας να καθίσει στο πλάι, πέριξ με τους υπόλοιπους συγκρατούμενους του, της Ηρωικής ΕΟΚΑ, για Ένωση της θυγατέρας Κύπρου με την Μητέρα Πατρίδα Ελλάδα, ώστε να ανασάνει εν μέρει λίγο ελεύθερο αέρα. Εις το δια ταύτα, κάποια αμούστακα θαρραλέα ασυμβίβαστα αξιοπρεπή παιδιά, της νεολαίας της Κύπρου, προερχόμενα από τα κατηχητικά σχολεία εν πολλοίς, σήκωσαν το ανάστημα τους και δεν δείλιασαν, ούτε λιποψύχησαν, απέναντι σε μία ολόκληρη σιδερόφραχτη Βρετανική Αυτοκρατορία-Αποικιοκρατία, η οποία μόλις είχε νικήσει στον ΒΠΠ, και μάλιστα επί κατοχής εμείς οι Έλληνες, τους κρύβαμε στα σπίτια μας, νομίζοντας πως είναι σύμμαχοι μας Εσαεί, με φόβο της ίδιας μας της ζωής, εάν τους ανακάλυπταν οι Ναζί. Εν αντιθέσει τον ηρωικό Αγώνα της ΕΟΚΑ του 1955-59 για Ένωση της Κύπρου με την Μητέρα Πατρίδα Ελλάδα, δεν τον υπονόμευσαν μόνο οι ξένοι υποτίθεται σύμμαχοι μας, οι Άγγλοι αποικιοκράτες, αλλά και οι δικοί μας πολλαπλοί εσωτερικοί κομματικοί εγκάθετοι όλων των βαθμίδων, για αυτό άλλωστε την Πρώτη Απριλίου του 1955, δεν την εορτάζουμε εν μέρει σχεδόν καθόλου, εκτός πάρα πολύ ελαχίστων μεμονωμένων περιπτώσεων, δια των εξαιρέσεων, προπαγανδίζοντας εν τάχει, πως είναι η μέρα που λέμε ψέματα ως πρωταπριλιά. Εν τέλει οι υπέρ του δέοντος ψευτοδημοκράτες τοις πάσι, εμφανώς και τα αποκρύβουν για τους δικούς τους ιδιοτελέστατους σκοπούς ως είθισται, των πολιτικών τους σκοπιμοτήτων. Υστερόγραφο οι υπόλοιποι όμως των υποτιθέμενων ελεύθερων πνευμάτων, αξιοπρεπών και ασυμβίβαστων, θα πρέπει να μάθουν κάποτε να εμφυτεύουν, την πολιτική τους ελευθερία, δια μέσω της ολικής γενικευμένης ανόθευτης αληθείας, και όχι όπως τους ταιριάζει και εξυπηρετεί τα κομματικά τους συμφέροντα, να την θυσιάζουν στον βωμό του χρήματος.

Πέτα την ανθρωπιά σου και από τον αφέντη πιάσου και όταν σε φτύσει αυτός να κάθεσαι σκυφτός και θα έχεις τα πρωτεία στην σάπια πολιτεία-κοινωνία.

Λέμε δυνατά αυτά που οι άλλοι ψιθυρίζουν.

Αν λαχταράς την λευτεριά σε ξένους μην ελπίζεις, πάρτην ο ίδιος εάν μπορείς αλλιώς δεν την αξίζεις.

Γράφει ο Βαλκανίδης Δήμος 

το είδαμε tamystikatoubaltou.blogspot.