Ίσως πολλοί ξεχνούμε ότι η Τουρκία δεν είναι μία κανονική δυτική χώρα. Έχει ιδιαιτερότητες σε ζητήματα τόσο διαχωρισμού των εξουσιών, δημοκρατικών θεσμών, ατομικών ελευθεριών, όσο και φυσικά ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Δυστυχώς για τους λαούς της Δύσης και εντονότερα για εκείνους των δυτικών χωρών στις οποίες η Τουρκία στηρίζει την οικονομική της ευρωστία, η Τουρκία φαντάζει ως μια χώρα όπως όλες οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ίσως με λίγο χαμηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα. Δεν είναι όμως!
Οποιοσδήποτε πολιτικός χωρών όπως η Γερμανία, η Ισπανία, η Ολλανδία ή και η Ιταλία ακόμα, σκέφτεται το πολιτικό και οικονομικό κόστος της επιβολής κυρώσεων έναντι της Τουρκίας στη δική του εκλογική περιφέρεια, στο δικό του εκλογικό γραφείο και στη δική του θητεία στην κυβέρνηση εκάστης από αυτές τις χώρες.
Όμως οι ευρωπαϊκοί λαοί, όσο ανόμοιοι και αν είναι, έχουν κάποιες βασικές κοινές αξίες που τους ενώνουν στο ευρωπαϊκό όραμα. Αυτές οι αξίες είναι απαραίτητα ισχυρότερες από οποιοδήποτε πρόσκαιρο οικονομικό πλεονέκτημα στο μυαλό των Ευρωπαίων συμπολιτών μας, ειδικά αν γίνει ξεκάθαρο ότι οι λαοί που πλήττονται από τον επεκτατισμό και αναθεωρητισμό είναι Ευρωπαίοι συμπολίτες τους.
Θυμάμαι τις παραμονές του πολέμου των ΗΠΑ ενάντια στη Σερβία του Μιλόσεβιτς, πολέμου επί ευρωπαϊκού εδάφους για πρώτη φορά από τον Β´ Π.Π., πόσο προσεκτικά και ενδελεχώς ενημερώθηκε η αμερικανική κοινή γνώμη ώστε να υπάρχει στήριξη για ένα ως τότε αδιανόητο εγχείρημα σημαντικού κόστους σε χρήματα και σε ανθρώπινες ζωές.
Αντί λοιπόν να αναλωνόμαστε μόνον σε διπλωματικές γραφειοκρατικές διαδικασίες, που είναι σημαντικές αλλά ως τώρα αναποτελεσματικές, ας επενδύσουμε λίγο από το χρόνο και τους πόρους μας για να αποκαλύψουμε στους Ευρωπαίους πολίτες την πραγματική κατάσταση της Τουρκίας, τόσο σε πολιτικό όσο και σε ανθρώπινο επίπεδο.
Υπάρχουν διεθνή watchdogs που παρακολουθούν την κατάσταση της καθημερινότητας ενός κανονικού ανθρώπου στην Τουρκία, της κατάστασης διαφθοράς και συλλήψεων αντικαθεστωτικών, δημοσιογράφων, στρατιωτικών και λοιπών που θα μπορούσε η ελληνική κυβέρνηση να αγοράσει μια ειδική έκθεση τους για τις ελευθερίες και την πολιτική κατάσταση στη γείτονα.
Με λίγα από τα λεφτά που Έλληνες ιδιώτες ευεργέτες μαζεύουν για να αγοράσουν μια φρεγάτα, θα μπορούσαν να αγοράσουν μια σελίδα στις 2-3 μεγαλύτερες εφημερίδες των ευρωπαϊκών αυτών χωρών των οποίων οι πολιτικοί δεν θέλουν να καταλάβουν ότι η Τουρκία είναι απειλή για την Ευρώπη και, αντί να προσπαθούν οι Έλληνες διπλωμάτες να αποδείξουν ότι η Ελλάδα δεν είναι ελέφαντας, να αφήσουμε τους Ευρωπαίους συμπολίτες μας σε εκείνες τις χώρες που δεν καταλαβαίνουν την αναγκαιότητα μιας δέσμης κυρώσεων κατά της Τουρκίας, να πάρουν τηλέφωνο τον τοπικό βουλευτή τους και να τον ενημερώσουν τι ακριβώς σημαίνει η συμπόρευση με την Τουρκία εναντίον της Ελλάδος και της Γαλλίας.
Διάβολε, για να πάρουμε 2-3 φρεγάτες χρειάζονται €3-€4 δισ. Για να αγοράσουμε 40-50 ολοσέλιδες καταχωρήσεις σε εφημερίδες της Γερμανίας και της Ολλανδίας ή της Ισπανίας, ίσως και να φτάνει λιγότερο από €1 εκατομμύριο.
Ας σκεφτούμε σοβαρά, λοιπόν, ότι πιθανόν στον υβριδικό πόλεμο η υβριδική άμυνα να είναι η πιο αποτελεσματική.
Στο κάτω-κάτω η Τουρκία είναι η μόνη χώρα παγκοσμίως η οποία έχει υπό στρατιωτική κατοχή το 40% μιας ευρωπαϊκής χώρας!
Αν αυτό δεν πρέπει να γίνει γνώση του καθενός Ευρωπαίου συμπολίτη μας, σε βαθμό που να είναι το πρώτο που έρχεται στο νου του όταν ακούει τη λέξη "Τουρκία", τότε δεν νομίζω ότι ούτε 3 ούτε 6 φρεγάτες μπορούν να αλλάξουν τη συμπεριφορά της και την επεκτατικότητα της.
Στον 21ο αιώνα, η πληροφόρηση είναι το ισχυρότερο όπλο.
Ειδικά όταν οι πολιτικοί στους οποίους στηρίζεται η Ελλάδα για να συμφωνήσουν για τις απαιτούμενες κυρώσεις προς την άτακτη γείτονα θα χρειαστούν τις ψήφους των ίδιων ψηφοφόρων που θα τους έχουν πάρει τηλέφωνο στο πολιτικό τους γραφείο και θα τους έχουν βομβαρδίσει με email προκειμένου "να τελειώνει το γαϊτανάκι με την Τουρκία".
Αυτό.
το είδαμε capital.gr
Του Άγη Βερούτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου