Η ιδέα για το γράμμα στον Πρωθυπουργό καρφώνεται στο μυαλό του Ιάσονα Δούση λίγο μετά την επικράτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη στις εκλογές του περασμένου Ιουλίου.
«Μου ήρθε ξαφνικά η ιδέα και θεώρησα ότι θα ήταν εξαιρετικά iconic ένας τόσο πρωτοποριακός –κι ενίοτε θεωρούμενος ως εκκεντρικός-, ακτιβιστής όπως εγώ, να υψώσει ανάστημα απέναντι σε Πρωθυπουργό της χώρας και να ζητήσει ένα απλό, αλλά μη κατοχυρωμένο δυστυχώς ακόμα, ανθρώπινο δικαίωμα.
Κι επειδή πάντα μου αρέσει να διαβάζω τη ζωή και την πραγματικότητα και να τη συνδέω με την ελληνική μυθολογία, η κίνηση αυτή μου θύμιζε την Αντιγόνη απέναντι στον Κρέοντα.
Ένας νέος, λοιπόν, άνθρωπος και πολίτης κάνει δημόσια ένα αίτημα στον πρώτο πολίτη της χώρας αναφορικά με τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα και την απουσία ισότητας στον γάμο για τα ομόφυλα ζευγάρια, αλλά και του δικαιώματός τους να έχουν μαζί παιδιά» λέει ο ίδιος.
Η σύνταξη του εν λόγω γράμματος δεν ήταν ωστόσο μία εύκολη υπόθεση, καθώς όπως λέει ο Ιάσων «γράφτηκε τρεις φορές σε τρεις διαφορετικές περιόδους και με εντελώς διαφορετικές εκδοχές.
Πρώτη φορά έκατσα και το έγραψα πέρυσι το καλοκαίρι στα γενέθλιά μου, λίγο καιρό δηλαδή μετά την άνοδο του κυρίου Μητσοτάκη στο πρωθυπουργικό αξίωμα. Το πρωί της 13ης Αυγούστου 2019 ξύπνησα, και πριν αρχίσω τις ετοιμασίες για το πάρτι γενεθλίων που θα παρέθετα στο σπίτι μου το απόγευμα, είχα τη φαεινή ιδέα…
Εντωμεταξύ δεν θεωρώ τυχαίο ότι το σκέφτηκα τη μέρα που μεγάλωνα κατά ένα χρόνο. Το όνειρο για γάμο και απόκτηση παιδιών ήταν το μεγαλύτερό μου από όταν ήμουν παιδί. Στα 18 μου, ως δώρο γενεθλίων από την κολλητή μου, ζήτησα ένα λούτρινο αρκουδάκι για να το δώσω στο πρώτο μου παιδί λέγοντάς του: ‘’Φαντάσου από πότε σε σκεφτόμουν!’’.
Έκατσα στο γραφείο μου και με πραγματικό οίστρο έγραψα την πρώτη –θα έλεγα πολύ πιο «επιθετική» από την τελική- εκδοχή του γράμματος. Ζητούσα να υπάρξει άμεσα πολιτικός γάμος και δικαίωμα στην τεκνοθεσία για τα ομόφυλα ζευγάρια, αλλά με έναν τρόπο έντονο, αντιπαραθετικό, σχετικά πολωτικό για τα τωρινά μου γούστα και κριτήρια. Ίσως αν ποτέ γράψω αυτοβιογραφία, δημοσιεύσω κι εκείνο το κείμενο…
Διάφοροι φίλοι θεώρησαν ενδιαφέρον το κείμενο, αλλά κάπως εριστικό το ύφος, ενώ με προέτρεψαν να περιμένω τον Ιούνιο για τη δημοσίευση και αποστολή, μιας και είναι παγκοσμίως η περίοδος που γίνονται τα Pride Festivals. Εγώ δυσανασχετούσα, με συγκρατούσαν με τα χίλια ζόρια από το να το στείλω νωρίτερα.
Κάποιους μήνες αργότερα όμως ενέσκηψε το ζήτημα του COVID-19, κι ενώ πιστεύω ακράδαντα ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν πρέπει ποτέ να συγκρίνονται και να καθυστερούν λόγω εκτάκτων αναγκών ή οποιωνδήποτε προτεραιοτήτων, άκουσα για άλλη μια φορά το περιβάλλον μου που μου έλεγε: ‘’Μην αφήσεις την επιδραστικότητα του αιτήματος και της εξαιρετικής αυτής ιδέας να χαθεί ή να μετριαστεί λόγω καραντίνας!’’. Ακούω σχεδόν πάντα τους ανθρώπους που με αγαπούν και θέλουν το καλό μου, αλλά πιστεύουν και στα ίδια ιδεώδη με εμένα», λέει ο Ιάσων Δούσης.
Και συνεχίζει: «Μόλις τελείωσε η καραντίνα, λοιπόν, έγραψα τη διαμετρικά αντίθετης κατεύθυνσης δεύτερη εκδοχή, πολύ πιο προσωπική, με έμφαση στην επίκληση, στο συναίσθημα, στο βίωμα, και το ανθρώπινο δικαίωμα στην οικογένεια. Για να μην πολυλογώ, και ακριβώς επειδή πιστεύω τελικά πολύ στο σωστό timing, όταν πριν λίγες μέρες είπα: ‘’Δεν πάει άλλο, πρέπει να τολμήσεις επιτέλους να το στείλεις!’’, έγραψα την τρίτη και τελική εκδοχή. Μου βγήκε ακόμη πιο αυθόρμητα, αποκρυσταλλωμένα και στοχευμένα. Μέσα σε μισή ώρα οι σκέψεις και τα συναισθήματά μου είχαν αποτυπωθεί γραπτά με ιδανικό –πιστεύω- τρόπο.
Η «επιθετικότητα» είχε εκλείψει, όπως και ο υπέρμετρος συναισθηματισμός. Μέσα σε ένα κείμενο μόλις μιας σελίδας, περιέγραψα την κατάσταση, αλλά και την αδήριτη ανάγκη να μην καθυστερεί άλλο αδικαιολόγητα η ψήφιση σχετικού νομοσχεδίου. Βρήκα μάλιστα τη δύναμη να εκθέσω και κάτι προσωπικό: ότι έχω βρει τον άνδρα που θεωρώ ιδανικό για σύζυγό μου και συγκηδεμόνα των παιδιών μας μελλοντικά. Δεν μου είναι πάντα εύκολο να μιλώ για μένα, αλλά όταν είναι προς επίρρωση των επιχειρημάτων μου, οι όποιες αναστολές μου υποχωρούν.
Φιλοδοξώ –κι αυτό κάνω τα τελευταία χρόνια- να «σηκώσω» όσο βάρος μπορώ, προκειμένου να υπερασπιστώ όλες τις κατατρεγμένες κοινωνικές ομάδες, μεταξύ των οποίων οι gay, trans, queer κ.λπ.
Η δημόσια πλέον εικόνα μου θεωρώ ότι ήταν και ο λόγος που η επιστολή αυτή δεν θα περνούσε απαρατήρητη.
Έχοντας ολοκληρώσει το κείμενο, θυμήθηκα τις δηλώσεις του ηθοποιού Κώστα Φαλελάκη, αφότου απεβίωσε ο σύντροφος της ζωής του Μηνάς Χατζησάββας, περί των πρακτικών δυσκολιών που αντιμετώπισε λόγω απουσίας τότε της δυνατότητας έστω συμφώνου συμβίωσης.
Ενδυναμώθηκα, και σκέφτηκα ότι η γενιά μου αλλά και οι προηγούμενες και οι νεότερες, πρέπει να αποκτήσουν «χθες» τη δυνατότητα να παντρευτούν οποιοδήποτε άτομο ανεξαρτήτως φύλου, και να μεγαλώσουν παιδιά».
Η επιστολή του Ιάσονα Δούση προς τον Πρωθυπουργό
Αξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ,
Λαμβάνω το θάρρος να σας αποστείλω αυτό το κείμενο, το οποίο μάλιστα έχω γράψει από όταν αναλάβατε την πρωθυπουργία. Το αίτημά μου είναι η ισότητα στον γάμο για όλα τα ζευγάρια, όλους τους πολίτες της χώρας μας, ανεξαρτήτως ταυτότητας φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού. Έχοντας μια δημόσια εικόνα και ακτιβιστική δράση, αξιώνω πως μπορώ να επηρεάσω θετικά στην κατεύθυνση αυτή, με το να απευθυνθώ τόσο σε εσάς, όσο και να θέσω την επιστολή αυτή υπόψιν της κοινής γνώμης.
Καθυστέρησα την αποστολή αφενός γιατί με παρότρυναν φιλικά μου πρόσωπα να περιμένω την περίοδο των Φεστιβάλ Υπερηφάνειας (Pride), και αφετέρου γιατί εισέβαλε στην ζωή όλων μας η πανδημία και η καραντίνα. Τα ανθρώπινα δικαιώματα, όμως, δεν πρέπει ποτέ να μπαίνουν στην ζυγαριά, να ιεραρχούνται ή να καθυστερούν για κανένα λόγο.
Επιτρέψτε μου να μιλήσω και προσωπικά. Τον Αύγουστο, σε ένα μήνα και κάτι, συμπληρώνω τριάντα πέντε έτη ζωής. Έχω δε την ευτυχία να έχω βρει τον άνθρωπο που θέλω να μοιραστώ την ζωή μου μαζί του, να τον παντρευτώ, και να δημιουργήσουμε οικογένεια, να μεγαλώσουμε παιδιά, κ.λ.π. Είναι, όμως, άνδρας, κι έτσι, όπως καταλαβαίνετε, δεν μπορούμε να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας αυτά. Το σύμφωνο συμβίωσης δεν αρκεί.
Αν υπήρχε η ισότητα στον γάμο, την επόμενη κιόλας μέρα θα τον παντρευόμουν! Κάθε μέρα που δεν μπορεί να γίνει αυτό, είναι για μένα μια μέρα χαμένη. Τόσο για μένα, όσο και για όλα τα ομόφυλα ζευγάρια που έχουν την ίδια επιθυμία, το ίδιο όνειρο. Μην με κάνετε, παρακαλώ, να σαρανταρίσω, δηλαδή να νομοθετήσετε σχετικά με την ισότητα στο γάμο αργότερα, προκειμένου να αποκτήσω ένα δικαίωμα που θα έπρεπε να έχω από τα δεκαοκτώ μου, δηλαδή εδώ και δεκαεπτά χρόνια..!
Η αναγνώριση του δικαιώματος αυτού θα έχει επίσης το ευχάριστο αποτέλεσμα να νιώσουν τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα ότι αντιμετωπίζονται ισότιμα από την Πολιτεία και δεν είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας.
Ζητώ να μεριμνήσετε τάχιστα για το ζήτημα αυτό. Καθυστέρησα πολύ καιρό την αποστολή αυτή, αλλά ας πούμε ότι ήταν για καλό. Ειδικά τώρα, που με τις τελευταίες τους δηλώσεις συνεργάτες σας, στελέχη της Κυβέρνησης και μέλη του Κοινοβουλίου έχουν εκφραστεί τόσο θετικά για την ισότητα στον γάμο, και έχουν αναγνωρίσει την αναγκαιότητα κατοχύρωσης του ανθρώπινου αυτού δικαιώματος για όλους τους πολίτες. Αυτοπροσδιορίζεστε εσείς και το κόμμα σας ως φιλελεύθεροι.
Οι φιλελεύθερες κοινωνίες του κόσμου έχουν ήδη άρει τα εμπόδια αυτά κι έχουν επιτρέψει σε όλους την δημιουργία οικογένειας. Είναι αναμφίβολα η σειρά μας, η σειρά σας, η σειρά της χώρας μας να υπερασπιστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα και να σταθεί –έστω καθυστερημένα, έστω και τώρα-, στην σωστή πλευρά της Ιστορίας.
Με τιμή,
Ιάσων Δούσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου