Μια τέτοια εξέλιξη, ασφαλώς θα έχει θετικές συνέπειες στο οικονομικό πεδίο για την Ελλάδα εφόσον πραγματοποιηθεί, αλλά την ίδια στιγμή αντανακλά τη βαθιά ανησυχία της ΕΚΤ για την παγκόσμια οικονομική κατάσταση, ενώ επιβεβαιώνει και ότι ο Μάριο Ντράγκι διαφοροποιείται άλλη μια φορά από τη γερμανική σκληρή γραμμή.
Εάν η ΕΚΤ αποδεχθεί και πάλι τα ελληνικά ομόλογα, οι εγχώριες τράπεζες θα μπορούν να δανείζονται με πολύ χαμηλότερο επιτόκιο ενώ η αναγγελία της κίνησης θα αποτελέσει σε κάποιο βαθμό και «ψήφο εμπιστοσύνης» για το εγχώριο τραπεζικό σύστημα.
Θα δώσει επίσης ένα θετικό στίγμα για τη στάση της ΕΚΤ απέναντι στην Ελλάδα, σε μια περίοδο που οι επιμέρους πλευρές των δανειστών είναι διχασμένες και συγκρούονται.
Θετική στάση από την πλευρά Ντράγκι, εφόσον επιβεβαιωθεί, θα τον τοποθετήσει στον αντίποδα του ΔΝΤ και του σκληρού συστήματος Σόιμπλε, κάτι που έχει ιδιαίτερη βαρύτητα στη συγκεκριμένη συγκυρία, όπου η διεθνής κρίσης αναζοπυρώνεται και η μόνη που μπορεί να «σώσει την παρτίδα» είναι η ΕΚΤ με τις παρεμβάσεις της.
Δεν είναι μυστικό ότι υπάρχει μεγάλη αντίθεση ανάμεσα στον κ. Ντράγκι και τον Γιενς Βάιντμαν, τον πρόεδρο της γερμανικής κεντρικής τράπεζας, σχετικά με την πολιτική της νομισματικής χαλάρωσης που εφαρμόζει η ΕΚΤ.
Άλλωστε μιλώντας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ο κ. Ντράγκι αναφέρθηκε και στην ανάγκη να εφαρμοστούν και δημοσιονομικές πολιτικές για την ενίσχυση της οικονομίας, κάτι που επίσης αποτελεί κόκκινο πανί για τη γερμανική πλευρά.
Όμως είναι τόσο μεγάλος ο φόβος για νέο κύκλο ύφεσης στην παγκόσμια οικονομία και ένα «κραχ» στις διεθνείς αγορές, που ο Μάριο Ντράγκι έχει ήδη ουσιαστικά προαναγγείλει ότι θα προχωρήσει σε νέα μέτρα νομισματικής χαλάρωσης, τα οποία πιθανόν να ανακοινώσει στις 10 Μαρτίου.
Άλλωστε, μια από τις πρώτες τράπεζες που… περιμένουν πώς και πώς την πρόσθετη ρευστότητα της ΕΚΤ για να καλύψει τα τεράστια προβλήματά της είναι η «αμαρτωλή» Deutsche Bank, η οποία τα τελευταία χρόνια βρίσκεται εκτεθειμένη άλλοτε για κακοδιαχείριση, άλλοτε για πρόστιμα επειδή συμμετείχε στη χειραγώγηση των επιτοκίων Libor ή επειδή βρέθηκε υπό έρευνα για ξέπλυμα χρήματος στη Ρωσία ή, ακόμα για το στήσιμο συστημάτων φοροδιαφυγής στην Ασία.
Η ΕΚΤ εφαρμόζει έκτακτα μέτρα νομισματικής χαλάρωσης από πέρσι το Μάρτιο.
Στην ουσία «πλημμυρίζει» την αγορά με φρέσκο χρήμα -όπως έκανε πριν από αυτήν η αμερικανική Fed- για να βοηθήσει τις τράπεζες να καλύψουν τα εσωτερικά τους προβλήματα και να ρίξουν χρήμα στην αγορά.
Για να πετύχει το στόχο της η ΕΚΤ αγοράζει μαζικά ομόλογα από τις τράπεζες, με φρέσκο χρήμα που δημιουργεί (εξ ού και η έκφραση «τύπωμα χρήματος»), ενώ έχει κατεβάσει τα επιτόκια στο μηδέν αλλά και κάτω από αυτό.
Η τακτική αυτή καλύπτει αλλά δεν λύνει τα προβλήματα και έτσι ενώ σήμερα γεννιούνται πάλι φόβοι για παγκόσμια ύφεση, οι κεντρικές τράπεζες δεν έχουν πλέον μεγάλα περιθώρια χειρισμών.
Ήδη η ευρωζώνη, η Ιαπωνία και η Σουηδία επιβάλουν αρνητικά επιτόκια, στην ουσία δηλαδή χρεώνουν όταν υποδέχονται καταθέσεις των εμπορικών τραπεζών, ενώ κάτω από μηδέν έχουν πέσει και τα επιτόκια για πολλά κρατικά ομόλογα.
Πρόκειται για μια πρωτοφανή κατάσταση με άγνωστες συνέπειες η οποία είναι ενδεικτική των τεράστιων αδιεξόδων που αντιμετωπίζει η παγκόσμια οικονομία.
Βλέποντας λοιπόν τα σύννεφα να μαζεύονται και το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα να κλονίζεται, με μεγάλα ονόματα όπως η Deutsche Bank, αλλά και η Credit Suisse και η Sadanter να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή κινδύνου, ο κ. Ντράγκι επιχειρεί να κλείσει όσο το δυνατόν περισσότερα μέτωπα.
Γιαυτό σχεδιάζει να αφαιρέσει λίγη πίεση από τις ελληνικές τράπεζες, διευκολύνοντας τη χρηματοδότησή τους με ενέχυρο κρατικά ομόλογα.
Όταν υπάρχουν αμφιβολίες για τη δυνατότητα της μεγαλύτερης τράπεζας της Γερμανίας, της Deutsche Bank που έχει το μεγαλύτερο «άνοιγμα» σε παράγωγα προϊόντα (55 τρισ. ευρώ) στον κόσμο να ανταποκριθεί στα ανοίγματά της, ο πρόεδρος της ΕΚΤ σπεύδει να κλείσει όσα μέτωπα μπορεί, ανάμεσα σε αυτά και εκείνο των ελληνικών τραπεζών.
Είναι επομένως αμυντικά τα ελατήρια της ΕΚΤ και όχι κίνηση… αβρότητας απέναντι στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα.
Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ήταν πάλι η ΕΚΤ που το Φεβρουάριο του 2015 σταμάτησε να αποδέχεται τα ελληνικά κρατικά ομόλογα ως εγγύηση, τραβώντας έτσι το χαλί κάτω από τα πόδια των τραπεζών και εγκαινιάζοντας τον κύκλο των πολιτικο-οικονομικών πιέσεων στη διάρκεια της περσινής διαπραγμάτευσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου