Αίσθηση προκαλεί το άρθρο του ο καθηγητή Ι. Μάζη από το 1995, που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Ενημέρωση” με αφορμή την υποβάθμιση του Ιονίου Πανεπιστημίου στην Κέρκυρα. Το περιεχόμενο του εν λόγω άρθρου περιέχει σχεδόν “προφητικές” (για την σημερινή εποχή) αναφορές του καταξιωμένου καθηγητή Γεωπολιτικής, ο οποίος σχολιάζει την τότε συμφωνία Ιταλίας-Ελλάδος για την υφαλοκρηπίδα (1978).
Στα αποσπάσματα που ακολουθούν μπορείτε να διαβάσετε όσα έγραψε ο 40χρονος τότε Γιάννης Μάζης για τον ορυκτό πλούτο της Ελλάδος, για το γεγονός ότι η ελληνική πολιτεία γνώριζε, αλλά και για το γεγονός ότι και η τότε συμφωνία ήταν ετεροβαρής.
Ακολουθούν τα αποσπάσματα του άρθρου ντοκουμέντο της εποχής.
Πέμπτη 18 Μαΐου 1978. Στην Βουλή των Ελλήνων συζητείται το νομοσχέδιο του υπουργείου εξωτερικών «περί κυρώσεων στην Αθήνα την 24 Μαΐου 1977 της συμφωνίας μεταξύ ελληνικής και ιταλικής δημοκρατίας» με αντικείμενο την οριοθέτηση των ζωνών υφαλοκρηπίδας των δύο κρατών.φεδ
Στην συμφωνία αυτή η Ιταλία έχει παραχωρήσει στην Ελλάδα 120 τετραγωνικά χιλιόμετρα με βάθη 4000 μέτρα (δηλαδή δύσκολο έως αδύνατο να εκμεταλλευτούν υποθαλάσσια κοιτάσματα) και έλαβε ως αντάλλαγμα 197 τετραγωνικά χιλιόμετρα με βάθη 400 μέτρων που η εξερεύνηση και εξόρυξη πετρελαίου είναι πολύ ευχερέστερη και φυσικά απείρως μικρότερου κόστους εξορύξεως.
Προκύπτει λοιπόν εύκολα ότι η ιταλική πλευρά είχε κάθε λόγο να πείσει την ελληνική ώστε να επιτύχει αυτήν την χάραξη και έτσι να αναγκάσει την Αθήνα να αποδεχθεί «ορισμένες αμοιβαίες διαρρυθμίσεις μικρής σημασίας».
Ένα άλλο σημείο που ενοχλεί πραγματικά στο κείμενο της σύμβασης, είναι το άρθρο 2 της συνθήκης το οποίο αναφέρει ρητά την αρχή της συνεκμετάλλευσης. Ζήτημα που δημιουργεί ευθέως νομικό προηγούμενο για τις αντίστοιχες συζητήσεις που διεξάγονταν εκείνη την εποχή με την Τουρκία και που απειλούν να λάβουν μορφή επιβολής για την Ελλάδα στις μέρες μας σε ότι αφορά το καθεστώς ελέγχου στο Αιγαίο και στα θαλάσσια κοιτάσματά του, που και αυτά βρίσκονται σε μικρά βάθη μέχρι 500 μέτρα.
Τον Ιούνιο του 1993 η εφημερίδα “Republica” δημοσιεύει έκθεση της ιταλικής εταιρείας “Agip Gas” η οποία αναφέρει πως ότι στον επίμαχο υποθαλάσσιο χώρο μεταξύ Κέρκυρας και Ότραντο υπάρχουν κοιτάσματα πετρελαίου ισοδύναμα με αυτά της Βόρειας Θάλασσας!
Το 1995 εκχωρούνται από την αλβανική κυβέρνηση τα υποθαλάσσια κοιτάσματα της αλβανικής υφαλοκρηπίδας στις εταιρείες “Hamilton”, “Oxydental”, “BP” και “Agip Gas” (θα ήταν σύμπτωση…)
Το έγκριτο “Κερκυραϊκό Βήμα” στις 12 Οκτωβρίου 1995 μας πληροφορεί ότι η ΔΕΠ αρχίζει δραστηριότητες από την Ρώμη (πάλι σύμπτωση θα είναι) για την εκχώρηση πετρελαϊκών κοιτασμάτων στην λεκάνη του Ιονίου και συγκεκριμένα απέναντι από την Κέρκυρα, την Κεφαλονιά και την Ζάκυνθο.
Φιλικότατα Ιωάννης Μάζης
Στα αποσπάσματα που ακολουθούν μπορείτε να διαβάσετε όσα έγραψε ο 40χρονος τότε Γιάννης Μάζης για τον ορυκτό πλούτο της Ελλάδος, για το γεγονός ότι η ελληνική πολιτεία γνώριζε, αλλά και για το γεγονός ότι και η τότε συμφωνία ήταν ετεροβαρής.
Ακολουθούν τα αποσπάσματα του άρθρου ντοκουμέντο της εποχής.
Πέμπτη 18 Μαΐου 1978. Στην Βουλή των Ελλήνων συζητείται το νομοσχέδιο του υπουργείου εξωτερικών «περί κυρώσεων στην Αθήνα την 24 Μαΐου 1977 της συμφωνίας μεταξύ ελληνικής και ιταλικής δημοκρατίας» με αντικείμενο την οριοθέτηση των ζωνών υφαλοκρηπίδας των δύο κρατών.φεδ
Στην συμφωνία αυτή η Ιταλία έχει παραχωρήσει στην Ελλάδα 120 τετραγωνικά χιλιόμετρα με βάθη 4000 μέτρα (δηλαδή δύσκολο έως αδύνατο να εκμεταλλευτούν υποθαλάσσια κοιτάσματα) και έλαβε ως αντάλλαγμα 197 τετραγωνικά χιλιόμετρα με βάθη 400 μέτρων που η εξερεύνηση και εξόρυξη πετρελαίου είναι πολύ ευχερέστερη και φυσικά απείρως μικρότερου κόστους εξορύξεως.
Προκύπτει λοιπόν εύκολα ότι η ιταλική πλευρά είχε κάθε λόγο να πείσει την ελληνική ώστε να επιτύχει αυτήν την χάραξη και έτσι να αναγκάσει την Αθήνα να αποδεχθεί «ορισμένες αμοιβαίες διαρρυθμίσεις μικρής σημασίας».
Ένα άλλο σημείο που ενοχλεί πραγματικά στο κείμενο της σύμβασης, είναι το άρθρο 2 της συνθήκης το οποίο αναφέρει ρητά την αρχή της συνεκμετάλλευσης. Ζήτημα που δημιουργεί ευθέως νομικό προηγούμενο για τις αντίστοιχες συζητήσεις που διεξάγονταν εκείνη την εποχή με την Τουρκία και που απειλούν να λάβουν μορφή επιβολής για την Ελλάδα στις μέρες μας σε ότι αφορά το καθεστώς ελέγχου στο Αιγαίο και στα θαλάσσια κοιτάσματά του, που και αυτά βρίσκονται σε μικρά βάθη μέχρι 500 μέτρα.
Τον Ιούνιο του 1993 η εφημερίδα “Republica” δημοσιεύει έκθεση της ιταλικής εταιρείας “Agip Gas” η οποία αναφέρει πως ότι στον επίμαχο υποθαλάσσιο χώρο μεταξύ Κέρκυρας και Ότραντο υπάρχουν κοιτάσματα πετρελαίου ισοδύναμα με αυτά της Βόρειας Θάλασσας!
Το 1995 εκχωρούνται από την αλβανική κυβέρνηση τα υποθαλάσσια κοιτάσματα της αλβανικής υφαλοκρηπίδας στις εταιρείες “Hamilton”, “Oxydental”, “BP” και “Agip Gas” (θα ήταν σύμπτωση…)
Το έγκριτο “Κερκυραϊκό Βήμα” στις 12 Οκτωβρίου 1995 μας πληροφορεί ότι η ΔΕΠ αρχίζει δραστηριότητες από την Ρώμη (πάλι σύμπτωση θα είναι) για την εκχώρηση πετρελαϊκών κοιτασμάτων στην λεκάνη του Ιονίου και συγκεκριμένα απέναντι από την Κέρκυρα, την Κεφαλονιά και την Ζάκυνθο.
Φιλικότατα Ιωάννης Μάζης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου