Η Ευρώπη «αδειάζει» τον Τόμσεν: 1.233 ευρώ η σύνταξη των Γερμανών, 846 των Ελλήνων

Συνεχίζεται το «άδειασμα» από τις Βρυξέλλες κατά του ΔΝΤ, με ευρωπαϊκή πηγή να χαρακτηρίζει «παραπλανητικούς» τους ισχυρισμούς του Ταμείου σε θέματα φορολογίας, συντάξεων και εισπραξιμότητας φόρων.

Φορολογικά και επιχείρημα ΔΝΤ πως το 50% των Ελλήνων απαλλάσσονται από τον φόρο εισοδήματος

Αναλυτικά, η πηγή από τις Βρυξέλλες αποδομεί το επιχείρημα του ΔΝΤ πως το 50% των Ελλήνων φορολογουμένων απαλλάσσονται από τον φόρο εισοδήματος φυσικών προσώπων, δεδομένου ότι ο ισχυρισμός επικεντρώνεται μόνο στον φόρο εισοδήματος.

Αυτό που αγνοεί το ΔΝΤ -σύμφωνα με την ίδια πηγή- είναι ότι η συνολική φορολογική επιβάρυνση ή ο έμμεσος φορολογικός συντελεστής για τα εισοδήματα -δηλαδή ο φόρος εισοδήματος συν εισφορές κοινωνικής ασφάλισης- στην Ελλάδα είναι πάνω από τον μέσο όρο της ΕΕ.

Αυτό οφείλεται στα ποσοστά εισφορών κοινωνικής ασφάλισης, που είναι συγκριτικά υψηλά για τους εργαζομένους στην Ελλάδα, τα οποία πληρώνουν όλοι οι φορολογούμενοι.

Η φορολογική μεταρρύθμιση που συμφωνήθηκε κατά την πρώτη αναθεώρηση επεκτείνει τη βάση φορολογίας εισοδήματος σημαντικά, με τη μείωση του αφορολόγητου ορίου μέχρι και 10%, για να ευθυγραμμιστεί με τα άλλα κράτη-μέλη και με τη συγκέντρωση των επιχειρήσεων και της απασχόλησης εισοδήματος, με επιπλέον αναμενόμενα έσοδα 0,4% του ΑΕΠ.

Η μεταρρύθμιση που συμφωνήθηκε στην πρώτη αναθεώρηση μείωσε την απαλλαγή φόρου για τους φορολογουμένους χωρίς παιδιά κατά 10% σε €8.636, πολύ κοντά στα όρια της Ισπανίας (€8.288) και της Γερμανίας (€8.354), και χαμηλότερα από τις απαλλαγές στη Γαλλία (€9.690 ) και την Αυστρία (€11.000).

Επιπλέον, τα φορολογικά κατώτατα όρια και τα χρονοδιαγράμματα για τις επιχειρήσεις και το εισόδημα από την απασχόληση εναρμονίστηκαν. Το ελεύθερο όριο φόρου έμεινε υψηλότερο για τους φορολογούμενους με παιδιά υπό το φως του σχετικά υψηλού συνολικού έμμεσου φορολογικού συντελεστή για τις οικογένειες στην Ελλάδα έναντι των αναληφθεισών από άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ, σύμφωνα με στοιχεία του ΟΟΣΑ.

Ισχυρισμός πως «η Ελλάδα δεν μπορεί να πληρώνει συντάξεις σε γερμανικά επίπεδα»

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρέχονται από τα κράτη-μέλη στην Έκθεση του 2015 για τη γήρανση, ο μέσος όρος στις συντάξεις του Δημοσίου το 2013 ήταν €1.233 το μήνα στη Γερμανία, ενώ ο μέσος όρος των συντάξεων στην Ελλάδα ανήλθε σε 846 ευρώ ανά μήνα.

Αυτό σημαίνει ότι, σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, τα οποία βασίζονται σε συγκρίσιμα δεδομένα, οι γερμανικές συντάξεις είναι στην πραγματικότητα 45% υψηλότερες από τις ελληνικές. Οι πραγματικές καθαρές συντάξεις είναι χαμηλότερες και στις δύο χώρες λόγω των διαφορετικών κοινωνικών εισφορών και φόρων.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι, λόγω των μεταρρυθμίσεων στο συνταξιοδοτικό σύστημα, οι πρόσφατα δοθείσες συντάξεις στην Ελλάδα είναι σημαντικά χαμηλότερες από το μέσο όρο συντάξεων.

«Όταν συζητάμε για τα επίπεδα των συντάξεων» λέει η ίδια πηγή, «πρέπει να έχετε κατά νου ότι η Ελλάδα δεν έχει ένα καλά ανεπτυγμένο δίχτυ ασφαλείας. Σε πολλές περιπτώσεις η μόνη πηγή για έσοδα ακόμα και σε ολόκληρες οικογένειες (συνταξιούχους με παιδιά και εγγόνια) προέρχεται από συντάξεις».

Ισχυρισμός πως η φορολογική συμμόρφωση έχει μειωθεί από 75% κατά την έναρξη του προγράμματος σε 50% σήμερα

Ο ισχυρισμός αυτός, σύμφωνα με την ευρωπαϊκή πηγή, δεν είναι σωστός. Η συμμόρφωση σε πληρωμή μπορεί να μετρηθεί μετά την καταβολή των φόρων. Ο δείκτης αυτός ήταν 81% για τους τέσσερις κύριους φόρους για τους εννέα μήνες του 2016, σε αντίθεση με το 77% το 2015. Επιπλέον, κάποιες συνήθως καταβάλλονται εντός του έτους. Ενώ αυτό το επίπεδο δεν είναι ικανοποιητικό, είναι πολύ πάνω από το 50% που υποστήριξε το ΔΝΤ.

Ο ισχυρισμός του ΔΝΤ είναι ότι η τήρηση του 50% προέρχεται από μια λανθασμένη ερμηνεία των δεδομένων που περιλαμβάνει διπλή κατηγοριοποίηση σε φορολογικές αποτιμήσεις.

Πράγματι, το ΔΝΤ αξιολογεί τη συμμόρφωση ως το ποσοστό της ετήσιας αξιολόγησης.

Η προσέγγιση αυτή δεν είναι σωστή, καθώς η ετήσια αξιολόγηση διενεργείται όχι μόνο για τις φορολογικές υποχρεώσεις του έτους, αλλά και των προηγούμενων ετών, δηλαδή η βάση είναι «φουσκωμένη».

Λαμβάνοντας υπόψη το πολύ περιορισμένο επίπεδο των διαγραφών και ότι σχεδόν όλοι οι απλήρωτοι φόροι καταλήγουν στο συνολικό απόθεμα του χρέους, αν η προσέγγιση του ΔΝΤ ήταν σωστή, το φορολογικό χρέος θα είχε αυξηθεί κατά 20 δισ. ευρώ ετησίως από το 2010 και το συνολικό χρέος θα ήταν περίπου 210 δισεκατομμύρια μέχρι τώρα.

Σε αντίθεση με αυτό, το συνολικό χρέος ανερχόταν σε περίπου 90 δις ευρώ το Σεπτέμβριο του 2016 το οποίο αντιστοιχεί σε ετήσια συσσώρευση των περίπου 12 δις ευρώ από το 2010.