Ο δολοφόνος και ληστής της Πάρου είναι και ο δολοφόνος του Σωκράτη Γκιόλια κάποιοι έχουν χάσει τον ύπνο τους ?

«Ξαπλώνω στον καναπέ και αναλογίζομαι την ζωή μου. Πως ξεκίνησαν όλα. Γιατί πήρα αυτόν τον δρόμο. Αναρωτιέμαι αν είχα άλλες επιλογές. Σκέφτομαι πως είμαι ένας μικρός εγκληματίας. Όλα ξεκίνησαν κατά λάθος. Ή σχεδόν κατά λάθος. Σκέφτομαι πως στην πραγματικότητα τα εγκλήματα μου είναι πολιτικά. Εξάλλου όλα είναι πολιτικά.

Έτσι αρχίζει στο blog του να ξετυλίγει το κουβάρι της ζωής του ο Αναστάσιος Θεοφίλου του Κωνσταντίνου και της Ευαγγελίας, ο οποίος..... γεννήθηκε στις 17-12-1982 στη Θεσσαλονίκη.

Σε βάρος του Θεοφίλου και των συναυτουργών του έχει ασκηθεί ποινική δίωξη για συγκρότηση και ένταξη σε εγκληματική οργάνωση, ανθρωποκτονία από πρόθεση και ληστεία έρχονται όμως να δέσουν και η ταυτοποίηση του γενετικού του υλικού (DNA) η οποία φαίνεται να τον συνδέει με την μαφιόζικη εκτέλεση του δημοσιογράφου Σωκράτη Γκιόλια.

Η αστυνομία ερευνά στοιχεία τα οποία αν επαληθευτούν θα συνδέουν τον 29χρονο με τη δολοφονία του δημοσιογράφου Σωκράτη Γκιόλια τον Ιούλιο του 2010. Η ταυτοποίηση των στοιχείων οφείλεται στις ενέργειες του διοικητή της Αντιτρομοκρατικής Αλκιβιάδη Τζοϊτη ο οποίος είχε φροντίσει να πάρουν οι αρχές δείγμα γενετικού υλικού από την εισβολή των αρχών σε διαμέρισμα – γιάφκα στο Αγρίνιο.

Η δημοσίευση των στοιχείων ταυτότητας και των φωτογραφιών αποσκοπεί, όπως σημειώνει το αρχηγείο της ΕΛΑΣ, «στην υποβοήθηση της πληρέστερης εξιχνίασης της ερευνώμενης υπόθεσης και τη διακρίβωση της ταυτότητας των λοιπών δραστών, καθώς επίσης στην προστασία του κοινωνικού συνόλου, αλλά και την ευχερέστερη πραγμάτωση της αξίωσης της Πολιτείας για τον κολασμό των παραπάνω αδικημάτων».

Επίσης, η ΕΛΑΣ καλεί, όποιον πολίτη γνωρίζει οτιδήποτε σχετικά με τα άτομα που απεικονίζονται στις φωτογραφίες που δημοσιεύονται, να επικοινωνήσει στους αριθμούς κλήσης 170, 1014 και 1964 της Διεύθυνσης Αντιμετώπισης Ειδικών Εγκλημάτων Βίας, υπενθυμίζοντας ότι εξασφαλίζεται η ανωνυμία και το απόρρητο της επικοινωνίας.

Ακολουθούν οι φωτογραφίες του Θεοφίλου που έδωσε η Αστυνομία στην δημοσιότητα αλλά και φωτογραφίες από την ληστεία της Πάρου.

Ενώ στην συνέχεια είναι ολόκληρη η τελευταία δημοσίευση του στο προσωπικό του blog που έχει τεράστιο ενδιαφέρων να διαβάσετε!

«Ξαπλώνω στον καναπέ και αναλογίζομαι την ζωή μου. Πως ξεκίνησαν όλα. Γιατί πήρα αυτόν τον δρόμο. Αναρωτιέμαι αν είχα άλλες επιλογές. Σκέφτομαι πως είμαι ένας μικρός εγκληματίας. Όλα ξεκίνησαν κατά λάθος. Ή σχεδόν κατά λάθος. Σκέφτομαι πως στην πραγματικότητα τα εγκλήματα μου είναι πολιτικά. Εξάλλου όλα είναι πολιτικά. Το έγκλημα είναι για το θέαμα ότι η αμαρτία για την εκκλησία. Εγώ διαφωνώ με την τυπολογία περί Καλού και Κακού τόσο του θεάματος όσο και της εκκλησίας. Όχι επειδή έχω ξεπεράσει τον μανιχαϊστικό τρόπο σκέψης. Για εμένα σημασία έχει αν μια πράξη βοηθάει στην χειραφέτηση της τάξης μου. Εκεί μπαίνει η διαχωριστική γραμμή.
Από παιδί παρακολουθούσα το αστυνομικό ρεπορτάζ. Τρόμαζα με τον Δημητροκάλη, γελούσα με τον Σεχίδη, εκστασιαζόμουν με την 17Ν. Ενηλικιώθηκα με την θορυβώδη απόδραση Πάσαρη. Αργότερα έπιασα δουλειά σε ένα καφέ. Έτσι ξεκίνησαν όλα. Έτσι μυήθηκα στο Έγκλημα. Το αφεντικό χτυπούσε αποδείξεις ακόμα και για το τρίτο ποτό τού κάθε πελάτη. Το αντίθετο έλεγε είναι κλοπή! Το αφεντικό δεν μου κολλούσε ένσημα γιατί δεν έβγαινε. Το αφεντικό δεν ένοιωθε κλέφτης ούτε με τα ίδια του τα κριτήρια. Βρήκα πιο ελκυστική, την λιγότερο υποκριτική, ηθική του Πάσσαρη. Ήμουνα νέος.
Αράζω στον καναπέ και αναπολώ. Σκέφτομαι το πρώτο μου βήμα. Πως θα μπορούσε να μην είχε γίνει ποτέ. Πως έμοιαζε απραγματοποίητο. Στην πραγματικότητα ήταν μια στιγμιαία απόφαση. Έχω πάει να πληρωθώ στο καφέ που δούλευα. Σε εκείνο που κόβει αποδείξεις και για το τρίτο ποτό αλλά δεν κολλάει ένσημα επειδή δεν βγαίνει. Πηγαίνω κατά τις εννιά το πρωί. Δεν υπάρχει ψυχή. Ούτε πελάτης, ούτε εργαζόμενος. Περιμένω. Ακούω από το γραφειάκι μέσα την φωνή του αφεντικού να μιλάει στο τηλέφωνο. Βλέπω δίπλα στην ταμειακή μηχανή έναν φάκελο με έναν πάκο λεφτά. Είναι το χθεσινοβραδυνό ταμείο. Τα υπολογίζω στο χιλιάρικο. Σκέφτομαι ότι είναι μόνο μία κίνηση. Δεν είναι τίποτα. Μόνο μία κίνηση. Θα με απαλλάξει από μισθωτή σκλαβιά τουλάχιστον για έναν μήνα. Δεν με έχει δει κανείς. Θα τα πάρω και θα περάσω το μεσημέρι να πληρωθώ κανονικά. Όταν θα μου έχει περάσει η ταραχή. Σαν να μην τρέχει τίποτα. Δεν με έχει δει κανείς. Είναι μόνο μια κίνηση. Την κάνω. Ήταν πράγματι μόνο μια απόφαση. Και μόνο μια κίνηση.
Τα επόμενα βήματα μου τα έκανα μελετημένα. Έπιανα δουλειά σε καφέ, μπαρ ή εστιατόρια για καμιά εβδομάδα. Όσο πιο κάτεργο τόσο πιο ενθουσιωδώς. Η μισθωτή σκλαβιά έπαιρνε άλλη διάσταση. Γιατί στην πραγματικότητα υποδυόμουν τον μισθωτό σκλάβο χωρίς να είμαι. Στην πραγματικότητα ήμουν σε αποστολή. Έδινα ψεύτικα στοιχεία. Παρακολουθούσα τις κινήσεις του ταμείου. Μάθαινα που μένει το αφεντικό και τον φέρμαρα στην διαδρομή για το σπίτι του.
Μεταμφιεσμένος και με την απειλή ενός πιστολιού ρέπλικα. Έπαιρνα την άλλη μέρα τηλέφωνο και έλεγα πως κάτι οικογενειακό συνέβη και δεν μπορώ να δουλέψω για κάποιον καιρό. Φυσικά φρόντιζα να έχω πληρωθεί από πριν.
Κάθομαι στον καναπέ και αναρωτιέμαι πόσο μπορεί να κρατήσει ακόμα. Μήπως να σταματήσω για κάποιον καιρό ή μήπως να επεκταθώ και σε άλλους κλάδους. Χτυπάει το κουδούνι. Το σηκώνω. Λέω: ναι; Μου λέει αστυνομία ανοίξτε. Κοκαλώνω. Δεν ανοίγω. Ντύνομαι και περιμένω. Έφτασε η στιγμή σκέφτομαι. Την έχω προβάλει εκατομμύρια φορές στη φαντασία μου κι όμως τώρα που συμβαίνει είναι εντελώς διαφορετικά. Πηγαίνω στο ματάκι της πόρτας να παρακολουθήσω την έφοδο των μπάτσων.
Παρακολουθώ από το ματάκι της πόρτας όση ώρα προσπαθώ να μαντέψω για ποια υπόθεση με ξεβούλωσαν. Υποψιάζομαι για όλες. Σύμφωνα με το mondus operandi την έχω πουτσίσει. Κάνω πρόχειρους υπολογισμούς για το πόσα χρόνια θα κάτσω, για το ποιοι φίλοι θα μου λείψουν αλλά και για το ποιους θα συναντήσω στο μακρινό ταξίδι που ξεκινάω στις ελληνικές φυλακές».

πηγή:axortagos.gr