«Από τη στιγμή που ο Ρώσος πρόεδρος ανέβηκε στην εξουσία, η Δύση έχει συνηθίσει να βλέπει το ρωσικό στρατό να υιοθετεί μία ακόμη πιο επιθετική στάση απέναντι στη συμμαχία του ΝΑΤΟ. Από την εισβολή στη Γεωργία το 2008, που έγινε ως απάντηση για την επιθυμία του Τμπίλισι να μπει στο ΝΑΤΟ, ο ρωσικός στρατός έχει επιδοθεί σε μία αδέξια προσπάθεια να τρομοκρατήσει το ΝΑΤΟ και τους συμμάχους του», γράφει ο Κάφλιν.
Πέρα από την εισβολή στη Γεωργία, οι ρωσικές δυνάμεις έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην προσάρτηση της Κριμαίας «παρά τα αδιάντροπα ψέμματα του Πούτιν ότι οι ρωσικές δυνάμεις δεν εμπλέκονται», αλλά και στην αποσταθεροποίηση της ανατολικής Ουκρανίας, σημειώνει ο αρθρογράφος της Telegraph.
«Εχει υιοθετήσει μία συστηματική καμπάνια εκφοβισμού των χωρών της Βαλτικής και τα πολεμικά του πλοία και αεροσκάφη αμφισβητούν με συνέπεια τα όρια του διεθνούς εναέριου χώρου και τα χωρικά ύδατα, σε σημείο που στη Βρετανία η RAF πολλές φορές αναγκάστηκαν να αναχαιτίσουν ρωσικά βομβαρδιστικά μεγάλου βεληνεκούς που πετούσαν κοντά στα βρετανικά σύνορα στη Βόρεια θάλασσα», γράφει ακόμη.
Η προκλητική χρήση του ρωσικού στρατού από τον Πούτιν, συνεχίζει, σε αυτή τη νέα επιθετική στάση, δεν έχει περάσει απαρατήρητη στους ηγέτες του ΝΑΤΟ. Τα τελευταία χρόνια, το ΝΑΤΟ έχει καταδικάσει έντονα τις επιθετικές ρωσικές ενέργειες στην Ουκρανία και τις χώρες της Βαλτικής, ενώ επίσης έχει προειδοποιήσει τη Μόσχα για πιθανές καταστροφικές συνέπειες της διεξαγωγής προκλητικών πτήσεων στον ευρωπαϊκό εναέριο χώρο.
Πιο πρόσφατα, το ΝΑΤΟ εξέφρασε ανησυχία για την επέκταση αυτής της επιθετικής στάσης της Μόσχας και στη Συρία, όπου τα ρωσικά μαχητικά έχουν επιστρατευθεί για τη στήριξη του Μπασάρ αλ- Ασαντ.
Παρότι ο Πούτιν ισχυρίζεται ότι η παρέμβαση του ρωσικού στρατού έχει στόχο την καταστροφή του Ισλαμικού Κράτους, η αλήθεια είναι πως οι Ρώσοι βομβαρδίζουν μετριοπαθείς ομάδες της συριακής αντιπολίτευσης, πολλές από τις οποίες έχουν τη στήριξη της Τουρκίας, σημειώνει ο αρθρογράφος. Αυτό είχε ως συνέπεια τα ρωσικά μαχητικά να παραβιάζουν τον τουρκικό εναέριο χώρο, προσπαθώντας να επιτεθούν σε θέσεις αυτών των ομάδων της αντιπολίτευσης, στη βόρεια Συρία.
Τον προηγούμενο μήνα, οι επιδρομές των ρωσικών μαχητικών αεροσκαφών στον τουρκικό εναέριο χώρο ανάγκασαν τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ να προειδοποιήσουν ότι η συμμαχία θα απαντήσει στρατιωτικά, αν η Μόσχα συνεχίσει τις «απαράδεκτες παραβιάσεις του τουρκικού εναέριου χώρου», όπως τις χαρακτήρισαν οι ηγέτες του ΝΑΤΟ.
«Ο Πούτιν θα έπρεπε να είχε συνειδητοποιήσει, αυτή τη φορά, ότι το ΝΑΤΟ σοβαρολογούσε, ιδιαίτερα καθώς η Τουρκία είναι βαθιά δυσαρεστημένη για τη ρωσική παρέμβαση προς στήριξη του Ασαντ, έναν μακροχρόνιο εχθρό της Αγκυρας. Ομως, ο Ρώσος ηγέτες έχει συνηθίσει τόσο να ακούει τους Δυτικούς ηγέτες να εκστομίζουν τρομερές απειλές και μετά να μην κάνουν τίποτα- όπως έγινε και με την κρίση της Κριμαίας- που συνέχισε να πιέζει την τύχη του», γράφει ο Κάφλιν.
«Λοιπόν, τώρα, μετά από την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού από τους Τούρκους κοντά στα συριακά σύνορα, ο Πούτιν ίσως τελικά καταλάβει την αλήθεια ενός παλιού ρητού: αν παίζεις με τη φωτιά, στο τέλος θα καείς», καταλήγει ο αρθρογράφος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου