Μια απορία διατυπώνει σε δημοσίευμά του το BBC, σχετικά με τον Αδόλφο Χίτλερ. Πώς είναι δυνατόν ένας τόσο παράξενος άνθρωπος όπως αυτός, να κερδίσει την εξουσία σε μια τόσο εξελιγμένη χώρα και στη συνέχεια να αγαπηθεί από εκατομμύρια ανθρώπους;
Το αξιοσημείωτο είναι πως το δημοσίευμα, προσπαθώντας να απαντήσει κάνει σύγκριση ανάμεσα στη πτυχή της ιστορίας του Χίτλερ και στην ελληνική πραγματικότητα του σήμερα.
ΤΟΤΕ
Ο Χίτλερ ήταν ο αρχετυπικός «χαρισματικός ηγέτης». Δεν ήταν ένας “κανονικός” πολιτικός – κάποιος που έδινε υποσχέσεις για να μειώσει φόρους και να προσφέρει καλύτερη υγειονομική περίθαλψη – αλλά κάποιος, ο οποίος προσέφερε σχεδόν “πνευματικούς στόχους” λύτρωσης και σωτηρίας.
Πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν ένα τίποτα, ένας εκκεντρικός που δεν μπορούσε να κάνει πνευματικές συζητήσεις γεμάτος μίσος και προκαταλήψεις.
Στις περιόδους ευνοϊκής οικονομικής συγκυρίας στη Γερμανία, κατά τα μέσα της δεκαετίας του 20, ο Χίτλερ θεωρήθηκε χαρισματικός μόνο απο πολύ λίγους φανατικούς. Σε τέτοιο βαθμό που στις εκλογές του 1928 οι Ναζί είχαν μόνο το 2,6% των ψήφων.
Ωστόσο, σε λιγότερο από πέντε χρόνια, ο Χίτλερ ήταν καγκελάριος της Γερμανίας και ηγέτης του πιο δημοφιλούς πολιτικού κόμματος στη χώρα.
Αυτό που άλλαξε ήταν η οικονομική κατάσταση στην χώρα. Στον απόηχο του Wall Street Crash το1929 υπήρξε μαζική ανεργία στη Γερμανία.
“Οι άνθρωποι πραγματικά πεινούσαν,” δήλωσε ο Jutta Ruediger στο δημοσίευμα του BBC. Ο Ruediger άρχισε να υποστηρίζει τους Ναζί αυτό το διάστημα και τόνισε οτι ήταν σε αυτο το πλαίσιο που ο Χίτλερ άρχισε να εχει την εικόνα του ‘Σωτήρα’.
ΣΗΜΕΡΑ
Αυτή ακριβώς η ιστορία είναι που έχει σημασία σήμερα. Όχι επειδή επαναλαμβάνεται, σημειώνει ο ιστορικός Λορενς Ρίς αλλά επειδή περιέχει προειδοποιήσεις.
Στα πλαίσια μιας οικονομικής κρίσης εκατομμύρια άνθρωποι ξαφνικά αποφάσισαν να στραφούν προς ένα αντισυμβατικό ηγέτη που νόμιζαν είχε “χάρισμα”, επειδή συνδεόταν με τους φόβους τους, τις ελπίδες τους και την λανθάνουσα επιθυμία να κατηγορούν τους άλλους για την κατάσταση τους. Και το τελικό αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό για δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους.
ΕΛΛΑΔΑ
Θα μπορούσε ο ιστορικός να χρησιμοποιήσει άλλα παραδείγματα αλλά για άλλη μια φορά το παράδειγμα της Ελλάδας τραβά τα φώτα της δημοσιότητας, ίσως γιατί όντως να μην υπάρχει άλλο….
Στο ρεπορτάζ του BBC ο Ρίς σημειώνει δυο γεγονότα.
Το πρώτο είναι η υποδοχή της Μέρκελ στην Αθήνα. Οπου – στα πλαίσια μιας οικονομικής κρίσης – οργισμένοι Έλληνες, όπως γράφει, την δέχτηκαν με σβάστικες.
Και το δεύτερο η άνοδος της Χρυσής Αυγής. Η απόλυτη ειρωνεία, σημειώνει ο ιστορικός, καθώς η Χρυσή Αυγή καταδιώκει τις μειονότητες και οδηγείται απο έναν άνθρωπο που υποστηρίζει οτι δεν υπήρχαν θαλαμοι αερίων στο Αουσβιτς.
Και ο ιστορικός καταλήγει με το απλό ερώτημα: Υπάρχει μεγαλύτερη προειδοποίηση απο αυτή;
Το αξιοσημείωτο είναι πως το δημοσίευμα, προσπαθώντας να απαντήσει κάνει σύγκριση ανάμεσα στη πτυχή της ιστορίας του Χίτλερ και στην ελληνική πραγματικότητα του σήμερα.
ΤΟΤΕ
Ο Χίτλερ ήταν ο αρχετυπικός «χαρισματικός ηγέτης». Δεν ήταν ένας “κανονικός” πολιτικός – κάποιος που έδινε υποσχέσεις για να μειώσει φόρους και να προσφέρει καλύτερη υγειονομική περίθαλψη – αλλά κάποιος, ο οποίος προσέφερε σχεδόν “πνευματικούς στόχους” λύτρωσης και σωτηρίας.
Πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν ένα τίποτα, ένας εκκεντρικός που δεν μπορούσε να κάνει πνευματικές συζητήσεις γεμάτος μίσος και προκαταλήψεις.
Στις περιόδους ευνοϊκής οικονομικής συγκυρίας στη Γερμανία, κατά τα μέσα της δεκαετίας του 20, ο Χίτλερ θεωρήθηκε χαρισματικός μόνο απο πολύ λίγους φανατικούς. Σε τέτοιο βαθμό που στις εκλογές του 1928 οι Ναζί είχαν μόνο το 2,6% των ψήφων.
Ωστόσο, σε λιγότερο από πέντε χρόνια, ο Χίτλερ ήταν καγκελάριος της Γερμανίας και ηγέτης του πιο δημοφιλούς πολιτικού κόμματος στη χώρα.
Αυτό που άλλαξε ήταν η οικονομική κατάσταση στην χώρα. Στον απόηχο του Wall Street Crash το1929 υπήρξε μαζική ανεργία στη Γερμανία.
“Οι άνθρωποι πραγματικά πεινούσαν,” δήλωσε ο Jutta Ruediger στο δημοσίευμα του BBC. Ο Ruediger άρχισε να υποστηρίζει τους Ναζί αυτό το διάστημα και τόνισε οτι ήταν σε αυτο το πλαίσιο που ο Χίτλερ άρχισε να εχει την εικόνα του ‘Σωτήρα’.
ΣΗΜΕΡΑ
Αυτή ακριβώς η ιστορία είναι που έχει σημασία σήμερα. Όχι επειδή επαναλαμβάνεται, σημειώνει ο ιστορικός Λορενς Ρίς αλλά επειδή περιέχει προειδοποιήσεις.
Στα πλαίσια μιας οικονομικής κρίσης εκατομμύρια άνθρωποι ξαφνικά αποφάσισαν να στραφούν προς ένα αντισυμβατικό ηγέτη που νόμιζαν είχε “χάρισμα”, επειδή συνδεόταν με τους φόβους τους, τις ελπίδες τους και την λανθάνουσα επιθυμία να κατηγορούν τους άλλους για την κατάσταση τους. Και το τελικό αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό για δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους.
ΕΛΛΑΔΑ
Θα μπορούσε ο ιστορικός να χρησιμοποιήσει άλλα παραδείγματα αλλά για άλλη μια φορά το παράδειγμα της Ελλάδας τραβά τα φώτα της δημοσιότητας, ίσως γιατί όντως να μην υπάρχει άλλο….
Στο ρεπορτάζ του BBC ο Ρίς σημειώνει δυο γεγονότα.
Το πρώτο είναι η υποδοχή της Μέρκελ στην Αθήνα. Οπου – στα πλαίσια μιας οικονομικής κρίσης – οργισμένοι Έλληνες, όπως γράφει, την δέχτηκαν με σβάστικες.
Και το δεύτερο η άνοδος της Χρυσής Αυγής. Η απόλυτη ειρωνεία, σημειώνει ο ιστορικός, καθώς η Χρυσή Αυγή καταδιώκει τις μειονότητες και οδηγείται απο έναν άνθρωπο που υποστηρίζει οτι δεν υπήρχαν θαλαμοι αερίων στο Αουσβιτς.
Και ο ιστορικός καταλήγει με το απλό ερώτημα: Υπάρχει μεγαλύτερη προειδοποίηση απο αυτή;
πηγή:bbc.co.uk
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου