αποτύχει. Το ρεπορτάζ αναφέρει μεταξύ άλλων: «Ο χρόνος για συμφωνία τελειώνει», δήλωσε ο Σαρλς Νταλάρα, πρόεδρος του IIF μετά τη συνάντησή του με την ελληνική κυβέρνηση. Πρόσθεσε δε ότι βασικά προβλήματα με τους πιστωτές δεν έχουν επιλυθεί ακόμα. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο αναπληρωτής υπουργός οικονομικών Φίλιππος Σαχινίδης δήλωσε ότι υπάρχει κίνδυνος νέων δημοσιονομικών ελλειμμάτων, αν δεν συμμετάσχουν στο απαραίτητο ‘κούρεμα’ του χρέους όλοι οι επενδυτές. «Αυτό μπορεί να συμβεί, αν δεν συμμετάσχουν σε ποσοστό 100% οι κάτοχοι ελληνικών ομολόγων στην απομείωση του χρέους», δήλωσε σε ελληνικό ραδιοσταθμό. «Και τότε θα απαιτηθεί επιπλέον στήριξη από τους εταίρους της Ευρωζώνης».
Ο πρόεδρος των γερμανικών ταμιευτηρίων (Sparkassen) Χάινριχ Χάαζις απαίτησε να ξεκαθαρίσει το τοπίο: Δεν μπορεί να φανταστεί – είπε – ότι μπορούν να γίνουν οικειοθελώς δεκτά αιτήματα για μεγαλύτερο ‘κούρεμα’. «Η όλη διαδικασία, από τη σύνοδο κορυφής του Οκτωβρίου 2011, έχει τραβήξει πολύ χρονικά», τόνισε ο ίδιος.
Πρόεδρος του Συνδέσμου αποταμιευτικών ιδρυμάτων (DSGV): Οχι σε μεγαλύτερη μείωση 50%
Ο πρόεδρος του Συνδέσμου αποταμιευτικών ιδρυμάτων (DSGV) Χάινριχ Χάαζις προειδοποίησε για το ενδεχόμενο καθυστέρησης της λύσης της ελληνικής κρίσης, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Handelsblatt». Ο χρηματοπιστωτικός τομέας είναι έτοιμος για παραίτηση από το 50% των αξιώσεών του, υπάρχει όμως κίνδυνος μη επίτευξης συμφωνίας λόγω εκπνοής του διαθέσιμου χρόνου.
Τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα θα χρειάζονταν για τις ετήσιες οικονομικές καταστάσεις 2011 σαφήνεια όσον αφορά στην αποτίμηση της αξίας των ελληνικών ομολόγων. Επίσης ο Σύνδεσμος αποταμιευτικών ιδρυμάτων (DSGV) δεν θα μπορούσε να διανοηθεί την οικειοθελή αποδοχή παραίτησης ακόμη μεγαλύτερου ύψους από απαιτήσεις.
«Απευθύνω προειδοποίηση ότι με υπερβολικά υψηλές διαγραφές απαιτήσεων θα διαμορφωθεί μια κατάσταση, στην οποία η πτώση της οφειλέτριας Ελλάδας θα είναι μια ρεαλιστική επιλογή για τους πιστωτές», δήλωσε ο ίδιος.
Κρίστοφ Χέρμαν: «Πρωτοφανείς νομικές συνέπειες θα είχε η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη».
«Πρωτοφανείς στην ιστορία» νομικές συνέπειες θα είχε η χρεοκοπία, ή η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη, αναφέρει σε άρθρο γνώμης που δημοσιεύεται στην εφημερίδα «Handelsblatt»., ο καθηγητής Δημοσίου Δικαίου του Πανεπιστημίου του Πασάου, Κρίστοφ Χέρμαν.
Ο ίδιος σημειώνει ότι συχνά υποτιμάται ότι οι νομικές δυσκολίες μιας κρατικής χρεοκοπίας και εξόδου από το ευρώ είναι εξαιρετικά πολύπλοκες και η Ελλάδα θα βρισκόταν μπλεγμένη για χρόνια σε διαμάχες για τον διακανονισμό των αξιώσεων που θα προέκυπταν.
Παρά το γεγονός ότι το 90% των ελληνικών ομολόγων υπόκειται στο ελληνικό δίκαιο και θα μπορούσε μέσω τροποποιήσεων του ελληνικού δικαίου, ακόμη και χωρίς τη συμμετοχή των ιδιωτών πιστωτών; να καταστούν δυνατές παρεμβάσεις σε όρους και προϋποθέσεις, οι ιδιώτες πιστωτές δεν είναι νομικά απροστάτευτοι, ακόμη και αν το ίδιο το ελληνικό Σύνταγμα δεν προστάτευε, σε αυτήν την περίπτωση, την ιδιοκτησία, όπως έγινε στην Αργεντινή με την αποτίμηση όλου του χρέους σε πέσος.
Σε αντίθεση με την Αργεντινή, το δίκαιο στην Ελλάδα είναι συνδεδεμένο με το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γεγονός που το επηρεάζει άμεσα δίνοντας σε αυτό προβάδισμα. Η μη εξυπηρέτηση του πιστωτή θίγει, σε κάθε περίπτωση, την ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων και την υποχρέωση των κρατών μελών να σέβονται τα δικαιώματα ιδιοκτησίας που απορρέουν από τον Ευρωπαϊκό χάρτη των θεμελιωδών δικαιωμάτων.
Στην προστασία που προβλέπει το ευρωπαϊκό δίκαιο προστίθεται και εκείνη της συνθήκης για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Εκείνο όμως που είναι πιο απειλητικό για την Ελλάδα, είναι η προστασία που προβλέπουν οι διμερείς συμφωνίες προστασίας επενδύσεων (ΒΙΤ) του 1961, μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας.
Οι συμφωνίες αυτές καθιστούν τη χώρα υπόχρεη αποζημιώσεων σε περιπτώσεις απαλλοτριώσεων και οι εγγυήσεις τους μπορούν, παρακάμπτοντας τα ελληνικά δικαστήρια, να γίνουν απαιτητές απ΄ ευθείας από τα διεθνή δικαστήρια.
Ο καθηγητής Χέρμαν αναφέρεται επίσης και στα νομικά εμπόδια για την καθιέρωση μιας νέας δραχμής, κάτι που μεταξύ άλλων θα απαιτούσε την εν μια νυκτί εισαγωγή της, προκειμένου να αποφευχθεί η φυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό.
«Ανεξάρτητα όμως από τις πρακτικές δυσχέρειες – παρατηρεί – παραμένει δύσβατος και νεφελώδης η νομική διαδικασία εισαγωγής της Δραχμής. Ενώ δηλ. η Συνθήκη της Λισαβόνας προβλέπει ρυθμίσεις για έξοδο από την ΕΕ, δεν υπάρχει αντίστοιχη διαδικασία για την ευρωζώνη. Μια τέτοια διαδικασία θα ήταν ούτως ή άλλως πολύ πολύπλοκη και θα ετίθετο σε ισχύ μετά από δύο χρόνια».
Ανεξάρτητα από αυτό - γράφει σε άλλο σημείο της ανάλυσης του ο γερμανός Καθηγητής - είναι δεσμευτική και για τα ελληνικά δικαστήρια η ευρωπαϊκή οδηγία, η οποία ορίζει ότι το ευρώ αποτελεί το επίσημο νόμισμα των κρατών-μελών της ευρωζώνης και επομένως ελληνικός νόμος που θα όριζε ένα νέο νόμισμα ως επίσημο νόμισμα της Ελλάδας θα προσέκρουε στο ευρωπαϊκό δίκαιο και θα ήταν ανεφάρμοστος.
Ο κ. Χέρμαν καταλήγει σημειώνοντας ότι «οι νομικές δυσκολίες δεν σημαίνουν ότι αποκλείεται να αποχωρήσει παρόλα αυτά η Ελλάδα από το ευρώ, δεδομένου ότι οι δυνατότητες του δικαίου να κατευθύνει τις εξελίξεις είναι περιορισμένες. Θα αποτελούσε όμως αυταπάτη να πιστέψουμε ότι με μια χρεοκοπία και έξοδο από το ευρώ, θα ήταν καλύτερες οι οικονομικές προοπτικές της Ελλάδας και ότι η αναγκαιότητα δομικών μεταρρυθμίσεων θα ήταν μικρότερη.
Τα νομικά πάντως προβλήματα, που θα έπρεπε να ξεπεραστούν, θα ήταν σε κάθε περίπτωση, χωρίς ιστορικό προηγούμενο».
Handelsblatt: Θησαυρός ή άνθρακες τα ελληνικά ομόλογα;
Ο τζόγος με τα ελληνικά ομόλογα γίνεται όλο και πιο απροσχημάτιστος, διαπιστώνει η γερμανική οικονομική εφημερίδα
Μπορεί το παιχνίδι να έχει υψηλό ρίσκο, αλλά έχει και απίστευτα υψηλές αποδόσεις. Εάν κάποιος μπορούσε να αγοράσει χθες ομόλογα του ελληνικού δημοσίου με λήξη στις 20 Μαρτίου του 2012 στην τρέχουσα αξία τους, που είναι στο 44% της ονομαστικής, θα είχε ετησιοποιημένη απόδοση 670%. Η επισήμανση περιέχεται σε ρεπορτάζ της εφημερίδας «Handelsblatt».
Θεωρητικά, αναφέρει το ρεπορτάζ, όποιος έχει τη δυνατότητα να κάνει τοποθετήσεις σε ελληνικά ομόλογα με κοντινή ημερομηνία λήξης, έχει εξαιρετικά υψηλά αποδόσεις, υπό την προϋπόθεση ότι η Ελλάδα θα πληρώσει στο 100%.
Στελέχη της αγοράς αναφέρουν ότι θα ήταν αποδοτικό για τους κατόχους τίτλων μικρής ωρίμανσης να τους κρατήσουν, καθώς οι μικροί ιδιώτες επενδυτές δεν λαμβάνουν μέρος στις διαπραγματεύσεις ανταλλαγής των ελληνικών ομολόγων. Για όσους όμως έχουν τίτλους μεσαίας και μεγαλύτερης διάρκειας, συνιστάται να λάβουν μέρος στην σχεδιαζόμενη αναδιάρθρωση, λόγω της αβεβαιότητας που επικρατεί.
Δεν υπάρχουν ακριβή στοιχεία για το ποσοστό του ελληνικού χρέους που βρίσκεται στα χέρια μικρών ομολογιούχων, εκτιμάται όμως από την αγορά, ότι αντιστοιχεί σε περίπου 2% του συνολικού.
Μέχρι τώρα οι μικροί ομολογιούχοι όλων των κατηγοριών δεν υποχρεούνται να λάβουν μέρος στο «κούρεμα» αλλά λέγεται ότι υπάρχουν σχετικές σκέψεις. Η έκδοση σχετικής αναγκαστικής πράξης είναι δυνατή, δεδομένου ότι το μεγαλύτερο ποσοστό αυτών των ομολόγων διέπονται από το ελληνικό δίκαιο.
Η αναγκαστική συμμετοχή όμως θα είχε πολλές δυσάρεστες συνέπειες και δεν θα γινόταν αποδεκτή ούτε από τους Ευρωπαίους, λόγω των φόβων ότι ανάλογες πρακτικές θα μπορούσαν να υιοθετηθούν και σε άλλες υπερχρεωμένες χώρες αλλά και επειδή η ΕΚΤ θα έπρεπε να διαγράψει τις δικές της απαιτήσεις, ύψους περίπου 54 δισ.
Σε αυτές τις υποθέσεις εστιάζουν και οι αρεσκόμενοι στην κερδοσκοπία, καθώς οι αποδόσεις μπορούν να είναι πολύ μεγάλες, ενώ οι πιθανές ζημιές, που μπορούν να φθάσουν μέχρι την ολική απώλεια, εξαρτώνται από την αποτυχία των διαπραγματεύσεων για το PSI και την πτώχευση της Ελλάδας.
πηγή:trelokouneli.gr
