Το ζήτημα με αυτή τη νέα κοινωνική ομάδα – και αυτό είναι που το κάνει τόσο τρομακτικό – είναι ότι ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορεί ο καθένας να ενταχθεί σε αυτή, αφού μπορεί ο καθένας να μείνει άνεργος.
Η φτώχεια έχει χάσει την παραδοσιακή της εικόνα. Πλέον φτωχοί δεν είναι μόνο κάποιοι αγρότες ή μεροκαματιάρηδες, αλλά άνθρωποι που μέχρι χθες εργάζονταν, άνθρωποι με πτυχία ακόμα και μεταπτυχιακά, άνθρωποι της διπλανής πόρτας… Ο κλοιός της φτώχειας σφίγγει και μέσα του κρατά έρμαια μισθωτούς που οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις και ο καταποντισμός του ιδιωτικού τομέα τους οδήγησαν στην ανεργία.
Βάσει των στοιχείων των Κοινωνικών Υπηρεσιών του Δήμου Βόλου οι άποροι αυξάνονται με δραματικούς ρυθμούς και έχουν ένα βασικό χαρακτηριστικό. Πλέον πρόκειται για ανθρώπους νέους, ηλικίας 35-55 ετών, που ξαφνικά έχασαν τη δουλειά τους με αποτέλεσμα να μην μπορούν να εξασφαλίσουν όχι μόνο τα βασικά είδη διατροφής αλλά και τα βασικά είδη διαβίωσης.
Την ίδια στιγμή οι περισσότεροι άποροι στο Βόλο είναι άνθρωποι υψηλού μορφωτικού επιπέδου, που εξαιτίας της οικονομικής κρίσης βρέθηκαν στο τίποτα να αποζητούν βοήθεια…
«Πλέον ο πυρήνας του προβλήματος είναι οι άποροι. Οι άνθρωποι που δεν μπορούν να εξασφαλίσουν στους ίδιους και τις οικογένειες τους τροφή, νερό, ρεύμα, ακόμα και σπίτι αν δεν έχουν να πληρώσουν το ενοίκιο, ρούχα και γενικά ό,τι χρειάζεται ένας άνθρωπος για να πει ότι ζει αξιοπρεπώς» αναφέρει η Κατερίνα Μπαρμπουδάκη, Αντιπρόεδρος της Ενιαίας Κοινωφελούς Επιχείρησης του Δήμου Βόλου και αρμόδια για τα κοινωνικά θέματα.
Η ίδια εξηγεί ότι έχει αλλάξει η εικόνα που είχαμε όλοι στο μυαλό μας και πλέον άποροι δεν είναι μόνο άνθρωποι που έχουν πρόβλημα με τα ναρκωτικά ή συνταξιούχοι. Οι κοινωνικές υπηρεσίες το τελευταίο διάστημα έχουν καταγράψει περίπου 1.500 άτομα που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις βασικές ανάγκες και ζητούν βοήθεια είτε στο Δήμο είτε στο Κοινωνικό Παντοπωλείο αλλά και στα συσσίτια της Μητρόπολης.
Η φτώχεια φέρνει βία…
Οταν ξαφνικά ξυπνάς ένα πρωί και βρίσκεσαι στο μηδέν, η ζωή σου έχει έρθει τα πάνω-κάτω και μπροστά σου βλέπεις μόνο κενό, το μυαλό μπορεί να σου παίξει περίεργα παιχνίδια… Η πτώση, η μετάβαση από τα πολλά ή αρκετά στο τίποτα, οδηγεί τον άνθρωπο σε περίεργα και σκοτεινά μονοπάτια…
Η φτώχεια φέρνει την εξαθλίωση και αυτή φέρνει την βία, την κακοποίηση αλλά και τον εθισμό στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά σε μια προσπάθεια των ανθρώπων να ξεχάσουν ότι κάποτε είχαν και εκείνοι όνειρα…
Σύμφωνα με την κ. Μπαρμπουδάκη υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός ατόμων που έχουν απευθυνθεί στις κοινωνικές υπηρεσίες του Δήμου Βόλου και εξαιτίας της φτώχειας τους οδηγήθηκαν στη χρήση αλκοόλ και εξαρτησιογόνων ουσιών. «Όταν ξαφνικά δεν έχεις λεφτά η αντίδραση που μπορεί να έχει ο καθένας ποικίλει. Πολλοί βρίσκουν παρηγοριά στο αλκοόλ ή τα ναρκωτικά, η χρήση των οποίων όμως τις περισσότερες φορές φέρνει βία στην οικογένεια».
Η ίδια διευκρινίζει ότι κυρίως εθίζονται άτομα που είχαν αποκλίνουσα συμπεριφορά και στο παρελθόν, ωστόσο συμβαίνει και σε πολλές άλλες περιπτώσεις που έχουν ως «ομπρέλα» την ανεργία.
Ζωγραφισμένη ντροπή στα πρόσωπα
Όταν κάποιος μέχρι χθες πίστευε ότι η ευημερία του θα κρατούσε για πάντα και μέσα σε λίγα λεπτά τη βλέπει να εξανεμίζεται είναι λογικό να νιώθει ντροπή γιατί δεν μπορεί να ανταποκριθεί ακόμα και σε αυτά που πριν λίγο καιρό θεωρούσε βασικά.
Η φτώχεια ή καλύτερα η νέα φτώχια είναι μια πτώση από τα ψηλά στα χαμηλά, σα να πέφτεις από αεροπλάνο χωρίς αλεξίπτωτο. Όταν φτάνεις στο έδαφος σώος τελικά αλλά χωρίς τίποτα – αν και μπορεί να μην το επιθυμούσες – από τη μία θα θελήσεις να ζήσεις αλλά από την άλλη θα πρέπει να στηριχτείς σε κάποιον άλλο για να το κάνεις και αυτό είναι κάτι που ντρέπονται πολλοί.
«Όταν κάποιος ξαφνικά δεν έχει να φάει ντρέπεται. Το βλέπω αλλά και το ξέρω για πολλούς. Γυναίκα στον Αλμυρό εδώ και μήνες παίρνει φαγητό από το συσσίτιο και το κρατάει κρυφό στα παιδιά της», λέει η κ. Μπαρμπουδάκη.
Ιλιγγιώδης αύξηση
Παλιότερα στις κοινωνικές υπηρεσίες ξέρανε ακόμα και οπτικά ποιοι είναι οι άποροι. Σήμερα όχι… Ο αριθμός αυξάνεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα και είναι αδύνατον να τους γνωρίζουν.
Μάλιστα όσο μεγαλώνει ο αριθμός, τόσο πιο βαριά περιστατικά εμφανίζονται. «Κάθε μέρα εμφανίζεται και άλλος που δεν έχει να φάει, δεν έχει να ζήσει. Το ένα περιστατικό είναι πιο βαρύ από το άλλο και πραγματικά αναρωτιέμαι και πολλές φορές η ίδια πού μπορεί να φτάσει αυτή η κατάσταση.
Αστεγοι από πεποίθηση και επαγγελματίες επαίτες
Μέσα στο κύμα των νεόπτωχων όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε και τους αστέγους οι οποίοι όπως εξηγεί η κ. Μπαρμπουδάκη στην πλειοψηφία τους είναι άνθρωποι που μένουν στο δρόμο από επιλογή.
«Συνήθως μιλάμε για ανθρώπους που αρνούνται να ενταχθούν στο σύστημα και έχουν επιλέξει να μένουν στο δρόμο», διευκρινίζει. Αυτή την στιγμή στο ΔΟΥΚ φιλοξενούνται 6 άστεγοι που αντιμετωπίζουν όμως ψυχιατρικά προβλήματα, ωστόσο εναλλάσσονται και προσθέτει ότι ακόμα δεν υπάρχουν άνθρωποι που ζουν στο δρόμο επειδή πραγματικά εκεί τους οδήγησε η ζωή και η φτώχεια…
«Τα μεγάλα προβλήματα είναι αυτά που δεν ξέρουμε, αυτά που ακόμα δεν έχουν φτάσει στις κοινωνικές υπηρεσίες μας. Πολλές φορές πρέπει να ξέρετε ότι ο κόσμος, ευτυχώς είναι λίγοι αυτοί βέβαια, εκμεταλλευόμενος την κρίση διογκώνει το πρόβλημα του ή παρουσιάζει ένα πρόβλημα που ουσιαστικά δεν υφίσταται», τονίζει.
Την ίδια στιγμή η κ. Μπαρμπουδάκη αναφερόμενη στην επαιτεία την χαρακτήρισε ως μια καλοστημένη επιχείρηση. «Αυτοί που έχουν πραγματικά ανάγκη δεν επαιτούν», ξεκαθαρίζει και προσθέτει πως «όσοι ζητιανεύουν το κάνουν γιατί δεν θέλουν να κάνουν τίποτα άλλο ή γιατί αν είναι παιδιά μπορεί και να έχουν αναγκαστεί να το κάνουν. Πάντως οι άνθρωποι που επαιτούν από πραγματική ανάγκη είναι ελάχιστοι».
πηγή:taxydromos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου